നീന്തല്‍ പഠനം - ഒരു പുതിയ സ്റ്റൈല്‍!

Tuesday, October 03, 2006

വീടിന്റെ അടുത്തു തന്നെ തോടും, പുഴയും, കുളങ്ങളുമൊക്കെ ഉള്ളതിനാല്‍ അവിടെയൊക്കെ മണിക്കൂറുകളോളം നീന്തിത്തുടിക്കുക എന്നത് എന്റേയും കൂട്ടുകാരുടേയും ഹോബി ആയിരുന്നു. നന്നേ ചെറുപ്പത്തില്‍ത്തന്നെ വാഴത്തടകള്‍ അടുപ്പിച്ച് വച്ച് കെട്ടിയും, ഉണങ്ങിയ തേങ്ങകള്‍ കൂട്ടിക്കെട്ടിയുമൊക്കെ അണ കെട്ടിനിര്‍ത്തിയിരുന്ന തോ‍ട്ടിലും മറ്റും ഞങ്ങള്‍ നീന്തല്‍ പഠിച്ചിരുന്നു. അതിനു ശേഷം നീന്തല്‍ ആഴമുള്ള കുളത്തിലേക്കും പുഴയിലേക്കുമൊക്കെ മാറി.

അക്കാലത്ത് കുട്ടികളുടെയിടയില്‍ സാധാരണമായിരുന്ന വെള്ളത്തില്‍ തലകുത്തിമറിയല്‍, ഊളിയിടല്‍, മലര്‍ന്ന് കിടന്ന് പുറകോട്ട് നീന്തല്‍, ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ച് വെള്ളത്തില്‍ പൊങ്ങിക്കിടക്കല്‍ എന്നിവയിലെല്ലാം ഞങ്ങള്‍ ഡിഗ്രിയും ഡിപ്ലോമയും എടുത്തിരുന്നു!

അങ്ങിനെയിരിക്കവേ ഞാന്‍ വയനാട്ടിലുള്ള ഒരു ബന്ധുവീട്ടില്‍ അവധിക്കാലം ചിലവഴിക്കാനെത്തി. അവിടെയും ചെന്ന ഉടനെ തന്നെ തോടോ പുഴയോ ഉണ്ടോ എന്നാണ് ഞാന്‍ അന്വേഷിച്ചത്. എന്നാല്‍ അവിടെ അങ്ങനെ ഒരു സൌകര്യവും ഇല്ലാത്തത് എനിക്ക് വളരെ സങ്കടമായി.

അപ്പോഴാണ് ആയിടെ കുഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന കിണറിനേപ്പറ്റി ഞങ്ങള്‍ (ഞാനും കസിന്‍ ബ്രദര്‍ തോമസും) ഓര്‍ത്തത്. കുഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോള്‍ അത് ഞങ്ങള്‍ പോയി കണ്ടതാണ്. മുകളില്‍ നിന്നും നോക്കിയാല്‍ അടിത്തട്ട് കാണില്ല. അത്രക്കും താഴ്ച. ഏറ്റവും അടിയില്‍ റിംഗുകള്‍ ഇറക്കിയിട്ടുണ്ട്. അല്ലെങ്കില്‍ അടിഭാഗം താഴേക്ക് ഇടിഞ്ഞുപോകും. കിണര്‍ കുഴിച്ച് ഏതാനും ദിവസങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ പെയ്ത മഴയില്‍ കിണര്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകുകയാണ്. കിണര്‍ നിര്‍മ്മാണത്തിന്റെ ഭാഗമായി കിണറിന്റെ മുകളില്‍ പകുതിയോളം ഒരു തട്ടുപോലെ പണിതിട്ടുണ്ട്. അതിന്റെ താഴെ കയറിനില്‍ക്കാന്‍ സൌകര്യവുമുണ്ട്.

ഞങ്ങള്‍ അവിടെ പോയി കുളിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. അപ്പോള്‍ നല്ല മഴ പെയ്യുന്നുണ്ട്. തോമസ് ആദ്യം കിണറിനടുത്തേക്ക് പോയി. മഴയായതിനാല്‍ കിണറിന്റെ തട്ടിനടിയില്‍ ഞാന്‍ ചെല്ലുന്നതും കാത്തിരുന്നു.

ഞാന്‍ കിണറിന്റെ കരയിലെത്തിയപ്പോള്‍ തോമസ് തഴെയിരുന്ന് വെള്ളം കോരി തലയില്‍ ഒഴിക്കുകയാണ്. അവനെ ഒന്ന് അമ്പരപ്പിക്കാന്‍ തന്നെ ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.

കിണറിന്റെ മുകള്‍ത്തട്ടില്‍ നിന്നും ഞാന്‍ താഴേക്ക് എടുത്തുചാടി. വല്ലാത്ത ശബ്ദം മൂലം തോമസ് ഞെട്ടിക്കാണണം. കാരണം കുനിഞ്ഞിരുന്ന് തലയില്‍ വെള്ളം കോരിയൊഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നതിനാല്‍ ഞാന്‍ വെള്ളത്തിലേക്ക് ചാടുന്നത് അവന്‍ കണ്ടതേയില്ല. അതുമല്ല ഞാന്‍ മനപ്പൂര്‍വ്വം അര മിനിട്ടെങ്കിലും കിണറിന്റെ കുറെ അടിയില്‍ ശ്വാസം അടക്കി കിടന്നു. പിന്നെ ഞാന്‍ പൊങ്ങിയപ്പോള്‍ അവന്‍ വായും പൊളിച്ച് നോക്കി നില്‍ക്കുന്നതാണ് ഞാന്‍ കണ്ടത്.

ഞാന്‍ കരയ്ക്ക് കയറി സോപ്പ് തേച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ അതാ വീണ്ടുമൊരു ശബ്ദം! കണ്ണിനുള്ളില്‍ പോയ സോപ്പ് പെട്ടെന്ന് കഴുകിക്കളഞ്ഞ് അതാരാണെന്ന് നോക്കുമ്പോള്‍ കിണറിന്റെ കപ്പിയില്‍ നിന്നും താഴേക്ക് ഒരു കയര്‍ അതിവേഗം താഴ്ന്നിറങ്ങുന്നത് കണ്ടു.

“ദൈവമേ... ചതിച്ചോ?...” ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് കയറിന്റെ മറ്റേ അറ്റത്ത് പിടിച്ച് തെരുതെരെ വലിച്ചു. പക്ഷേ തോമസിനെ കയറിന്റെ മറ്റേ അറ്റത്ത് പ്രതീക്ഷിച്ച ഞാന്‍ വീണ്ടും ഞെട്ടി. അവിടെ ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല! തോമസിന് നീന്തല്‍ അറിയില്ല എന്നത് ഒരു ഞെട്ടലോടെ ഞാനോര്‍ത്തു.

ആരെയെങ്കിലും വിളിച്ചാല്‍ കേള്‍ക്കില്ല. വീടുകള്‍ വളരെ ദൂരത്താണ്. മാത്രമല്ല അവിടം പലജാതി വൃക്ഷലതാദികളാല്‍ വലിയൊരു കാടിനു സമമായിരുന്നു.

ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് കയര്‍ മുകളിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞിട്ട് കിണറ്റിലേക്ക് ചാടി. കണ്ണ് തുറന്ന് ചുറ്റും നോക്കിക്കൊണ്ട് താഴേക്ക് തുഴഞ്ഞു. കുറേ നോക്കിയിട്ടും ഒന്നും കാണുന്നുല്ല. വീടിനടുത്തുള്ള കുളത്തില്‍ ഞങ്ങള്‍ കുളിക്കുമ്പോള്‍ അതിന്റെ അടിയില്‍ പോയി പല സാധനങ്ങളും എടുത്തു കൊണ്ടുവരാറുള്ളതാണ്. അപ്പോള്‍ വെള്ളം തെളിഞ്ഞതായിരിക്കും. പക്ഷേ ഈ കിണറ്റില്‍ ചെളികലര്‍ന്ന വെള്ളമായതിനാലും ആഴം കൂടുതലുള്ളതിനാലും ഒന്നും ശരിക്ക് കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാന്‍ വീണ്ടും അല്‍പ്പം കൂടി താഴേക്ക് പോയി. എന്റെ ശ്വാസം തീരാറായി. അപ്പോഴാണ് കണ്ടത് തോമസ് വെള്ളത്തിനടിയില്‍ കിടന്ന് നീന്തല്‍ പഠിക്കുന്നു! കിണറിന്റെ അരികില്‍ കൂടി താഴേക്ക് പോകുന്ന പി.വി.സി. പൈപ്പ് എന്റെ ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെട്ടു. ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് തോമസിന്റെ തലമുടിയില്‍ ഒരു കൈ കൊണ്ട് പിടിച്ച് മറുകൈ കൊണ്ട് പൈപ്പില്‍ പിടിച്ച് ഒരു വിധത്തില്‍ മുകളിലെത്തി അവനെ കരയില്‍ കയറ്റി. തോമസ് ഭാഗ്യത്തിന് കുറച്ച് വെള്ളം കുടിച്ചതേയുള്ളൂ.

ഞങ്ങള്‍ നീന്തല്‍ പഠിക്കാന്‍ ആഴം കുറഞ്ഞ തോട് ആണ് ആദ്യം തിരഞ്ഞെടുത്തതെങ്കില്‍ തോമസ് തിരഞ്ഞെടുത്തത് ആഴമുള്ള ഒരു കിണറായിരുന്നു! കൂടെ കയ്യിലൊരു കയറും!! പുതിയൊരുതരം നീന്തല്‍ പഠനം!!!

ആ സംഭവം ഞാന്‍ ഇടയ്ക്കിടെ ഓര്‍ക്കാറുണ്ട്. എന്നാല്‍ റിയാദില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്ന തോമസ് അത് ഇപ്പോള്‍ ഓര്‍ക്കുന്നുണ്ടോ ആവോ???....

- മാത്യു -
posted by മഴത്തുള്ളി @ 12:05 AM

16 Comments:
At 3:25 AM, മഴത്തുള്ളി ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു…

ഒരു പോസ്റ്റ് കൂടി. എന്നാല്‍ ഒരു വ്യത്യാസം മാത്രം. ഇത് ഒരു സംഭവ കഥയാണ്. വായിച്ചിട്ട് അഭിപ്രായം അറിയിക്കുമല്ലോ?


At 5:02 AM, പാര്‍വതി ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു…

ഓര്‍മ്മ നന്നായിരിക്കുന്നു മഴതുള്ളി.ഞാനും നീന്തല്‍ പഠിച്ചിട്ടില്ല,ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലും പുഴയും കുളവും ഇല്ല.ഉള്ളതൊക്കെ 25 കോല്‍ താഴ്ചയുള്ള കിണറുകളാ.

-പാര്‍വതി


At 6:01 AM, മഴത്തുള്ളി ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു…

പാര്‍വതി : കമന്റിനു നന്ദി. ഇതുപോലെ ധാരാളം ഓര്‍മ്മകള്‍ ഉണ്ട്. എല്ലാം നീന്തലുമായി ബന്ധപ്പെട്ടവ തന്നെ. പക്ഷേ അതൊക്കെയെഴുതിയാല്‍ ആരാ വായിക്കുക?


At 6:07 AM, ദില്‍ബാസുരന്‍ ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു…

വായിക്കാന്‍ ആളില്ലാതെ ഒരാളും ഇവിടെ എഴുത്ത് നിര്‍ത്തിയ ചരിത്രമില്ല മാഷേ. നന്നായി എഴുതിയിരിക്കുന്നു. റിയാദിലെ ചങ്ങാതി ഇത് വായിക്കുമോ? :-)


At 6:18 AM, കരീം മാഷ്‌/KareeMaash ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു…

ഞാനും വായിക്കാനുണ്ടാവും.


At 6:33 AM, മഴത്തുള്ളി ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു…

ദില്‍ബാസുരന്‍ : ആശ്വാസമായി. ഞാന്‍ വിചാരിച്ചു എല്ലാവരും ഒന്നു നോക്കിയിട്ട് പോകുകയുള്ളൂ എന്ന്. കമന്റിട്ടതിന് നന്ദി. റിയാദിലെ ചങ്ങാതിയെ അറിയിച്ചില്ല. ഇന്ന് തന്നെ അറിയിക്കാം.

കരീം മാഷ് : നന്നായി. ഇനിയും അല്‍പ്പം ധൈര്യമായിട്ട് സേവ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന ബ്ലോഗ് പോസ്റ്റ് ചെയ്യാമല്ലോ. എന്നാലും അത് നാളെ. നന്ദി.


At 6:41 AM, അരവിശിവ. ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു…

നീന്തല്‍ കഥ ഒരല്പം സംഭ്രമ ജനകമായിരുന്നുവെന്ന് പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടെ....ഇനിയുമുണ്ടോ ഇമ്മാതിരി കഥകള്‍,എന്തായാലും പോരട്ടെ..


At 1:24 AM, Anonymous ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു…

Glad to see your blog. :-)

Jo.


At 9:32 PM, മഴത്തുള്ളി ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു…

അരവശിവ : കമന്റിന് നന്ദി. ഇതുപോലെ കുറച്ചുണ്ട്. അതെല്ലാം പിന്നീടെഴുതാം.

ജോ : വളരെ നാളുകള്‍ക്ക് ശേഷം കിട്ടിയ ഒരു കമന്റ്. എന്തായാലും സന്തോഷമായി.


At 9:55 PM, ഞാന്‍ ഇരിങ്ങല്‍ ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു…

നീന്തല്‍ പഠനം വായിച്ചപ്പോള്‍ ഏറെ നാളായി എന്‍റെ വാമഭാഗം പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന കാര്യം വീണ്ടും ഓര്‍മ്മ വന്നത്. നീന്തല്‍ പഠിക്കണമെന്ന്. മുംബയില്‍ ജനിച്ചു വളര്‍ന്ന വാമഭാഗത്തിന് പുഴയും കുളവുമൊക്കെ അന്യമാണ്. നാട്ടില്‍ വന്നപ്പോള്‍ കുളത്തില്‍ നീന്താന്‍ പഠിക്കണമെന്ന് വാമഭാഗം വാശിപിടിച്ചിരുന്നു. എന്നാല്‍ നാട്ടുകാരെയും അയല്‍പക്കകാരെയും പേടിച്ച് ഓരൊ ഒഴിവുകഴിവുകള്‍ പറഞ്ഞു മാറി നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു. പുഴയൊ, കടലൊ കണ്ടാല്‍ പുള്ളിക്കാരിക്ക് ഒരു തര ആവേശമാണ്.
താങ്കളുടെ രചന്‍ ഇഷ്ടമായി.


At 10:36 PM, മഴത്തുള്ളി ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു…

ഇരിങ്ങല്‍ : കമന്റിനു വളരെ നന്ദി. അതോടൊപ്പം ആ സംഭവകഥ ഇഷ്ടമായതില്‍ സന്തോഷം.

ചെറുപ്പത്തില്‍ത്തന്നെ നീന്തല്‍ പഠിച്ചതിനാല്‍ അത് പലയിടത്തും പ്രയോജനപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഈ പറഞ്ഞത് കൂടാതെ ഒന്നുരണ്ടു പ്രാവശ്യം ചിലരെ രക്ഷിക്കാന്‍ സാധിച്ചിട്ടുമുണ്ട്.

നാട്ടുകാരെയും അയല്‍പക്കക്കാരെയും എന്തിനാ നോക്കുന്നത്? വാമഭാഗത്തിന്റെ ആഗ്രഹം സാധിച്ചുകൊടുക്കേണ്ടതായിരുന്നു.

ഞാനും ഇപ്പോള്‍ നാട്ടില്‍ ചെന്നാല്‍ മൂത്ത മോനുമായി (അരുണ്‍-7 വയസ്സ്) പുഴയില്‍ കുളിക്കാന്‍ പോകും. ഒരു വനത്തിലൂടെ 2 കിലോമീറ്റര്‍ പോകണം. അതും പോകുന്നത് വൈകുന്നേരം 6 മണിക്കൊക്കെ ആയിരിക്കും. തിരിച്ചു വരുമ്പോള്‍ 8 മണിയാവും. എന്തൊരു രസമാണെന്നോ ആ യാത്രകള്‍.

താങ്കളും കരീം മാഷും കൂടി ബ്ലോഗ് ശരിയാക്കുന്നത് ഇന്നലെ കണ്ടിരുന്നു. പലതും വായിച്ചു. കമന്റിടാനൊത്തില്ല. ഇന്ന് ഇടുന്നുണ്ട്. ആശംസകള്‍.


At 3:10 AM, മുസാഫിര്‍ ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു…

മഴത്തുള്ളീ,ഇനിയും എഴുതു,വായിക്കാന്‍ ആരെങ്കിലുമൊക്കെ ഉണ്ടവുമെന്നെ.നന്നായ്ട്ടുണ്ടു എഴുത്ത്.


At 3:29 AM, മഴത്തുള്ളി ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു…

മുസാഫിര്‍ : നന്ദി. എന്നാല്‍ ഇതാ ഉടനെയിടാം അടുത്ത പോസ്റ്റ് ;-)

കമന്റിനു നന്ദി.


At 4:47 AM, മുല്ലപ്പൂ ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു…

പേടിയോടെ ആണ് വായന മുന്‍പോട്ടു പോയതു.
ഉം..


At 12:36 AM, മഴത്തുള്ളി ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു…

മുല്ലപ്പൂ, ഒരു ഡ്രാക്കുള സ്റ്റൈല്‍ കഥയാണ് അടുത്തത്. വായിക്കാന്‍ പേടിയാണേല്‍ പോസ്റ്റുചെയ്യുന്നില്ല :)


At 9:44 PM, വല്യമ്മായി ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു…

എന്തായാലും ആപത്തൊന്നും പറ്റിയില്ലല്ലോ.ദൈവത്തിനു സ്തുതി.